Buxusmot
De rups van de buxusmot leeft van de buxus (Buxus sempervirens), die voor de meeste dieren, inclusief mensen, giftig is. De buxusmot legt de eieren in de bladeren van de plant, waarop de rupsen zich van binnenuit een weg vreten naar buiten. Daardoor is het vaak pas te laat te zien dat de struik een plaag heeft. De struik kan door vraat alle bladeren verliezen. De buxusmot vormt zo een bedreiging voor de buxus. De buxusmot kan ook voorkomen op de zwarte moerbeiboo
Beschrijving
De vleugels van de mot hebben een semitransparante witte kleur. Er is ook een zeldzame, geheel bruine variant. De mot heeft een spanwijdte van ongeveer 4 cm. De rupsen worden ongeveer 4 cm groot en zijn felgroen met een zwarte kop en zwarte en lichte lengtestrepen. De pop is aanvankelijk felgroen met donkere strepen en vlekken; hij verkleurt later naar crèmekleurig met bruin. Tussen mei en september kunnen twee tot drie generaties elkaar opvolgen. Volwassen motten kunnen zich jaarlijks 5 à 10 kilometer ver verspreiden.
Bestrijding
Bij een beperkte aantasting kan men de rupsen en poppen met de hand verwijderen en de spinsels wegknippen. Ernstig aangetaste planten kan men het beste bij de grond afknippen, waarna de verwijderde planten in een afgesloten zak of container moeten worden afgevoerd. Chemische bestrijdingsmiddelen die vermeld worden zijn middelen op basis van piperonylbutoxide en pyrethrinen. Er is echter nog weinig informatie beschikbaar over de bestrijding van de buxusmot en het is daarom nog niet bekend in hoeverre deze middelen de buxusmot afdoende bestrijden.